Konu: BURZUM – Belus

Burzum müziği hiçbir zaman kompleks ya da sürprizlerle dolu olmadı. Kamera dostu yüzü ve vukuatını bir kenara bırakalım, tekdüzelik ve kalitesiz sesler yığını ile asla bir sanatçı hem onun kadar underground kitleye hitap edip hem de bu denli ünlü olmayacak. Yahudisinden Afyonlu taşfırın ustalarına kadar dil uzatmadığı kalmadı, üstelik belki bizleri tanısa bizden nefret ederdi. Ama yapacağını yapmış, beni de bu ilgilendiriyor.

Satanizmin popüler olduğu bir ortamda toyluğuna rağmen paganizme yönelmesi, onun yıllardır koruduğu “alayına muhalefet” tutumunun çıkış noktası. Tüm açıklamaları ve sanatsal girişimleri de bu yolda son derece tutarlı hareketler. Şu saatte çıkıp azınlık haklarını savunan bir sivil toplum kuruluşuna katıldığını söylese hiç birimize yaranamayacağı gibi, halihazırda yeterince dışlanmış olduğu black metal ortamından da tek yönlü bir biletle ayrılmış olur.

Albüm İskandinav mitolojisini konu alı… Hayır olay çoktan bunu aştı, adam ne zamandır ustası olduğu kozmolojinin ayrı katmanlarını ele alıp yoğun bir hissiyatla çalıyor, söylüyor, enstrümantal parçalara bile hikaye yazıyor. “Yazarlık” yönü de kuvvetli olan çok kültürlü bir yurtsever kendisi. Belus ise Filosofem’den bu yana gitarı eline almamış olan Vikernes’in endişeleri ortadan kaldırdığı, oldukça tatmin edici bir çalışma. Albüm kapağı da bu merakı ve albümün yanı sıra Vikernes’in hikayesini de resmediyor. Albümün çıktığı şirket Byelobog’un kelime anlamının, albüm için açıklanan ilk isim olan Den Hvite Guden yani Beyaz Tanrı olması da önemli bir ayrıntı. Belus ise bu ismin aksine özel isim.



Daha geniş bir yelpazede sunduğu vokalin yüksek perdelerde gezindiği anlarda, her zamankinden çok daha oturaklı ve Viking usulü bir icra duyuyoruz. Koro olayına bile girmiş. Black metalde genelde babası meçhul çocuk muamelesi gören bas ise ne mutlu ki mevcudiyetini gayet kıvamında hissettiriyor. Hele bir de gıcırdayan gitar teli detayı var ki, yer yer zevkten sırıttığım söylendi dinlerken. Parçalara hakim olan tekrar kavramı sanıldığı kadar ürkütücü ve itici bir durum değil, 6-8 saniyelik döngü diyip geçtiğimiz melodiler aslında bir kaç büyük döngünün dişlileri ve büyük resim aslında hiç de tekrar içermiyor. Öte yandan doğu bloğu ülkelerinden çıkan ve ülkemizde pek tanınmayan grupların üslubuna benzeyen anlar yakalamaktayım, tam ifade edememekle birlikte farketmiş olan varsa ve bunu paylaşırsa sevinirim.

Belus’un diskografideki en renkli (beyaz, titan beyazı, çok açık gri…. siyah) albüm olduğu söylenebilir. Zira son dönemin gözdesi thrash & black harmanından tutun da, black metalin yumurtasını çatlatan bir civciv olduğu dönemlerde Avrupa’yı kasıp kavuran gotik/endüstriyel ritimlere kadar değişik mevzuların yer aldığı bir çalışma. İlk husus pek tabii ki öncelikle Darkthrone’u akla getiriyor, bu bağlamda Varg’ın son röportajında ifade ettiği DT sempatisinin sadece grubun ne kadar delikanlı olduğundan kaynaklanmadığı sonucuna varabiliriz. Burzum kısa vadede Darkthrone’un çaldığı telden çalacakmış gibi gözüküyor, karşımızda 11 sene önce dünyayla ilişkisini kestiği anda saatini durdurup zihnini ve gelişimini donduran bir adam yok. Demo dönemlerinde yazılmış olan ve albümde yer alan iki parçada bile gayet 2000’lerin ikinci yarısı hissi var. Arada çıkarmış olduğu eserleri ister istemez birer “buradayım, döneceğim” çığlığı olarak algılamaktaydım. Ama cidden beklediğim bunun gibi bir şeymiş, gün olmuş devran dönmüş. Dinledikçe daha fazla tat vereceğinden eminim.

Norveçli onyüzbinmilyon grup her sene 5 defa köklere dönüp 10 defa yeniliklere yelken açabilir. Hepimiz yılansı fareler olabiliriz, bazılarımız metalin ne olduğunu bile bilmiyor olabilir. Ama şunun da artık dikkate alınması lazım: Burzum’u beğenmemenin modası geçti. Burzum’a “ırkçı” olduğu için sövmek zaman aşımına uğradı. Dünyanın dönüp dönmediğini tartışmaktan daha verimli değil bunları yapmak. Tam altı yıl önce Ankara’da bir pasajda bana Emperor ve Burzum tişörtlerini gösterip “hangisi?” diye soran çocuğa gözlerimi devirip ortamdan derin bir bıkkınlık hissiyle kaçtığımı hatırlıyorum.



Belus, Burzum albümleri arasında çıtayı kesinlikle yükselten bir eser. Onca yılın ardından daha iyisi gelebilir miydi, bunu bilebilmek için bence onun yaptıklarını ve sonuçlarını tatmamız gerekir, bunu da kimse kimse için dilemez sanırım. Fikirlerinin, müziğiyle alakası olmadığını açıkça ifade eden bu adamı hepimiz temelli temelsiz eleştiriyoruz, yer yer takılıyoruz ama bu bir sanat ürünü ve hamurunda onun muhtemelen asla paylaşmayacağı ayrıntılar var. O ne derse desin, bir sanatçıyı soyu ya da cinsel yöneliminden ötürü dinlememezlik/izlememezlik etmeyeceğim gibi, politik görüşünden ötürü de kendimi duyularıma hitap eden sanatından mahrum etmem.

Çıkış tarihi
2010
Şirket
Byelobog Productions
Kadro
Varg Vikernes: Tüm enstrümanlar

Şarkılar
1. Leukes Renkespill (Introduksjon)
2. Belus' Død
3. Glemselens Elv
4. Kaimadalthas' Nedstigning
5. Sverddans
6. Keliohesten
7. Morgenrøde
8. Belus' Tilbakekomst (Konklusjon)