Türkiye'de Müziğe Bakış Açısı
Bilindiği gibi klasik gitar dünyanın en yaygın olarak kullanılan enstrümanlarından birisidir. Ses şiddetinin düşük olması nedeniyle uzunca bir süre hak ettiği ilgiyi göremeyen klasik gitar özellikle 19.y.y da yapılan çalışmalar sonucunda ses şiddetinin yükseltilmesiyle müzisyenlerin ve bestecilerin daha çok ilgisini çekmeye başladı. Bu ilgi sayesinde önceki dönemlerde klasik gitar için yapılmış çalışmalar yeniden gözden geçirilip sergilenirken, yeni çalışmaların sayısında da önemli derecede artış olmuştur. Çalışmaların artmasıyla birbirinden değerli virtüöz gitaristler ortaya çıkmış ve bu gitaristlerin seslendirebilmesi için besteciler tarafından ciddi eserler yaratılmıştır. Giderek alanı genişleyen bu çalışmalar dünyanın tamamına yayılmış ve klasik gitara gönül veren topluluklar ortaya çıkmıştır.
Dünyada bu gelişmeler olurken ülkemizde de, İspanya’da yaratılan modern klasik gitar ve bu çalgı kullanılarak yapılan müziğe olan ilgi yavaş yavaş kendisini göstermeye başlamıştı. Öncü olarak bildiğimiz değerli gitarist ve gitara gönül vermiş hocalarımız, klasik gitar müziğini anlamak, uygulanışını öğrenmek ve gitara ilgi duyanlara öğretebilmek için yoğun çaba sarfetmişlerdir. Kimi Avrupa’ya gidip dünyaca ünlü gitaristlerle çalışmış, kimi ünlü gitaristlerin Türkiye’ye gelmesini sağlamış, kimi de gitar için beste yapan bestecilerle gitar müziği üzerine teorik çalışmalar yapmıştır. Klasik gitar müziğini tanıtmak, sevdirmek ve öğretmek için yapılan çalışmalar usta-çırak ilişkisiyle günümüze kadar taşınmıştır.
Türkiye’de klasik gitar ve klasik gitar müziği ile ilgili farklı düşünceler mevcuttur. Bu düşüncelerden özellikle iki tanesi diğerlerine göre daha belirgindir. Bunlardan ilki klasik gitar müziğinin sadece naylon telli gitarla yapılan müzik türü olduğunu düşünenlerin görüşüdür. Bu düşünceye göre, naylon telli gitarla çalınan popüler müziğe de klasik gitar müziği olarak bakılmaktadır. Gözlemlerime göre, gitar tarihinin birbirinden güzel eserlerinden sadece birkaçını dinleyen insanlar, aslında klasik müziğin diğerlerinden ne kadar farklı bir çizgide olduğunu hemen kavramaktadırlar. Buradaki farklı çizgiden kasıt, diğer müzik türlerini kötülemek ya da klasik müziğin diğer müzik türlerinden daha üstün olduğunu savunmak değil, naylon telli gitarla yapılan her müziğin klasik gitar müziği olmadığını anlatmaya çalışmaktır. Çok sık rastlanan diğer bakış açısı ise, Çok Sesli Batı Müziği yapmanın ve Batı enstürmanı olan klasik gitar çalmanın ülkemize has değerleri unutmamıza ve yozlaşmamıza neden olacağı inancına dayanır. Bu düşünceye göre, Çok Sesli Batı Müziği icra etmek ya da bu müziğe ilgi duymak kendi müziğimizin Batılı Müziği karşısında ezilmesine neden olmaktadır. Öncelikle bu düşünceye katılmadığımı belirtmek isterim. Sanırım müziğin evrensel bir iletişim aracı olduğunu kabul etmeyen yoktur. Evrensel iletişim sağlamak için tüm dünya tarafından kabul görmüş bir dile ihtiyaç vardır. İşte tüm dünya tarafından kabul görmüş bu müzik dili Çok Sesli Batı Müziğidir. Klasik gitar müziği de Çok Sesli Batı Müziğinin ayrılmaz bir parçasıdır. Nasıl dünyanın her yerinde konuşarak anlaşmamızı sağlayan ve evrensel bir dil olan İngilizce varsa Çok Sesli Batı Müziği de seslerin evrensel dilidir. Bu nedenle, Çok Sesli Batı Müziği’ne hakim olmak kendimizi ve ülkemizi evrensel olarak ifade edebilmemizi ve hatta en önemlisi bu evrensel dile kendi kültürümüzden bir şeyler katabilmemizi sağlar. Cumhuriyet kurulduktan sonra yapılması gereken bir çok önemli işin arasında ulu önder M.K.ATATÜRK’ün Batı Müziği Konservatuvarının kurulmasına özel önem vermesi, bu alandaki çalışmaların ülkemizin kültürel kalkınmasında ne kadar önemli olduğunun göstergesidir.
Dünyanın bir çok ülkesinde gerek klasik gitarla gerek diğer batı enstürmanlarıyla Aşık Veysel’in eserlerinin ve bir çok türkümüzün seslendirilmesi kendi değerlerimizden vazgeçmeden bu alanda söz sahibi olunabileceğinin en güzel örneğidir. Birbirinden değerli gitaristlerimizin başarılı performansları ve aldığı ödüller ,ülkemizin tanıtımında önemli rol oynamaktadır. Yüzyıllardır gitar yapımıyla uğraşan Avrupa’lı luthierlere rakip olarak ülkemizden gitar yapımı konusunda iddialı isimlerin çıkması,yaptıkları gitarlarda ülkemize has ağaçların kullanılması ve bu gitarların çeşitli ülkelerde yavaş yavaş kabul görmesi millet olarak övünmemizi gerektiren bir gelişmedir.
Sonuç olarak, herkesin klasik gitar müziğini sevmesini beklemek hiç de gerçekçi bir yaklaşım olmaz. Diğer konularda olduğu gibi müzik konusunda da farklı beklentiler ve farklı görüşler olması doğaldır. Ancak Batı Müziğiyle , özellikle de gitar müziğiyle ilgilenen kişilerin klasik gitar müziği hakkında bilgi sahibi olmaları ve kendilerini geliştirmeleri, ileride yapacakları tercihlerin daha sağlıklı olmasını sağlayacaktır. Unutulmamalıdır ki bu müziğe olan ilginin artması ve daha bilinçli bir dinleyici kitlesi oluşturulması, gitaristlerin performansını da olumlu yönde etkileyecektir.Bu hedefe ulaşabilmek için müzikalitemiz ve tekniğimizi geliştirmek kadar müziği sevdirmeyi de kendimize görev edinmeliyiz.Ancak bu şekilde daha bilinçli bir dinleyici kitlesi elde edebileceğimiz kanaatindeyim.
