Ufak bir şiirimi paylaşmak istiyorum

Başlıksız

Allah'ım affet, başkasını sevdim.
Sevdim ama onu ilah edinmedim.
Kendiliğinden oluyor, elimden birşey gelmiyor.
Lütfen affet, kalbimi ona verdim.

Bilirim sevdiklerim bende kalmaz, gider.
Hem elimden gelen hem gelmeyendir kader.
Yine kasvetli bulutlar içimi dolduruyor.
Dilerim Allah'tan mahkum etmeye bu keder.

Atalarımız "sabrın sonu selamettir" der.
Elden başka ne gelir? Buğra yine sabreder.
Çok yanlışlar gördük de yapmadık ama,
Umarım Allah son öpücüğü bari affeder.

Umarım beğenirsiniz :)