Merhaba arkadaşlar,
2-3 yıldır elektro gitar çalmaktayım. Bazı gruplarda ritim gitaristi olarak yer aldım, kısa bir lead gitaristlik deneyimim oldu. Gitara başladığımdan beri hayallerimde hep elektro gitarlar yer aldı.
İlk gitarım bir klasik gitardı. Kendisiyle en fazla 3 aylık bir birliktelikten sonra bana hediye olarak gelen bir akustik gitar ile yoluma devam ettim. Sonra bir Yamaha marka bir elektro gitarım oldu onu sattım Schecter SGR aldım yerine ve yeni elektro gitarımı da çok severek aldım. Zoraki bir satın alma süreci de gelişmedi. Eski gitarımı zorunluluktan satınca beni bir süre idare edecek ucuz bir gitara ihtiyacım vardı, en mantıklısı da o göründü gözüme ve severek de kullandım. Tabii sonra Les Paul'e geçme hayallerim vardı.
Vardı diyorum çünkü nereden estiyse "Şu klasik gitar boş yere duruyor; atsan atılmaz, satsan satılmaz. Acaba biraz birşeyler öğrensem mi?" dedim ve zorlu bir yola baş koydum. İlerledikçe, bir şeyler öğrendikçe elime elektro gitarı almaz oldum. Geçenlerde çok sesli parçalar çalmaya başlayınca da neredeyse 1 aydır elime elektro gitarımı almadım.
Bu durum beni korkutuyor. Çünkü eğer klasik gitar cidden geçici bir hevesse benim için çok kötü bir iş yaptım elektro gitarı boşlayarak. Ama klasik gitar da yavaş yavaş bir tutkuya dönüşmeye başladı gibi hissediyorum. Hem elektroya hem de klasik gitara vakit ayırabilir miyim bilmiyorum. Bu nedenle size sormak istedim. Hangi enstrümanda devam etmeliyim? Dünya üzerinde benden kat kat daha iyi klasik gitar virtüözleri, 4 yaşında bu aleti benden daha iyi çalanlar varken klasik gitarda hedeflerim olması ne kadar mantıklı olur sizce? Bunun gelip geçici bir heves olup olmadığını nasıl anlarım? Lütfen bir yol gösterin. İyi bir gitarist olmak istiyorum çünkü ve benim için en doğru tarza yönelmek istiyorum. Aksi takdirde tüm emeklerim boşa gidecek çünkü.